كشف قبر دسته جمعي چهار جوان در ملاشيه / پیام ویدئویی درخواست کمک مقتولین قبل از اعدام

فعالان در تبعید : عبدالرحمن حیدریان٬ ۲۳ ساله٬ عباس حیدریان٬ ۲۵ ساله و طاها حیدریان ۲۸ ساله که با هم برادر بودند و دوست آنها به نام علی شریفی ( نعامي) چهار زندانی جوان سیاسی از اهواز بودند که پیشتر در سال 2012 طی پیامی ویدئویی از سازمان های حقوق بشری و به ویژه احمد شهید , گزارشگر ویژه سازمان ملل خواسته بودند برای توقف حکم اعدام آنها تلاش کنند اما قبل از منتشر شدن پیام حکم آنها اجرا شد.

این فیلم که در محل بازداشت آنها ضبط شده و بعدها و پس از اعدام توسط فعالان محلی به بیرون درز کرد ؛ چهار فعال اهوازی را در کنار هم نشان می دهد ؛ ابتدا علی شریفی پیام خود را می خواند و سپس طه حیدری نیز پیام مشابهی می فرستد.

آنها در این پیام تاکید کردند به صورت مسالمت آمیز علیه تبعیض و سیاست هایی که نظام علیه مردم عرب به کار می گیرد تظاهرات کرده بودند اما با حکم محاربه خدا و پیامبر و فساد فی الارض مواجه شدند.

علی شریفی تاکید کرد به همراه دوستانش در تظاهرات مسالمت آمیز 15 آوریل 2005 شرکت کرده بود و پس از آن هر ساله در سالگرد این حادثه شرکت می کرد.

 شریفی گفت:» نیروهای امنیتی با سلاح گرم ، گازهای سمی و اشک آور به ما حمله کردند .با چشم خود شاهد کشته و زخمی شدن چند تن از جمله یونس و یوسف شموسی بودم.»

او گفت: ما مخالف تروریسم و خشونت از هر طرفی که باشد هستیم. ما حقوق ملت خود را به شکل مسالمت آمیز و از طریق برگزاری تظاهرات پیگیری کردیم. ما بی گناه هستیم و اتهام محاربه با خدا و پیامبر و فساد فی الارض و حکم اعدام در دادگاهی غیرعادلانه بر ما تحمیل شد.»

شریفی افزود:» مطالبات ما مسالمت آمیز بود و خواستار رسیدن به حقوق سیاسی ، اقتصادی ، اجتماعی ملت خود بودیم اما به اعدام محکوم شدیم.»

این فعال سیاسی در پایان گفت:» ما از مرگ نمی ترسیم و به هر چه خدا بخواهد قانع هستیم.»

طه حیدری دیگر فعال سیاسی اعدام شده نیز در پیام خود گفت:» من از ساکنان منطقه ملاشیه در اهواز هستم و دو فرزند دارم. در 20 آوریل 2011 بازداشت شدم و سه ماه را در زندان اطلاعات سپری کردم. در سلول های تاریک در حالی که چشم بند بر روی چشمانم بود متحمل شدیدترین شکنجه های روحی و جسمی شدم.»

قیام پابرهنگان

او گفت:» به همراه برادرانم و دوستانم در انتفاضه 15 آوریل که قیام گرسنگان ، پابرهنه گان و مظلومان بود ، شرکت کردیم. ما علیه فارسی سازی منطقه و تبعیض قیام کردیم و هنگامیکه تجمع مسالمت آمیز برگزار کرده بودیم توسط نیروهای رژیم بازداشت شدیم.»

او افزود:» من و برادرانم و دوستانم تهدید شدیم در صورتی که از همکاری واعتراف به هر چه بر ما دیکته شده سرباز زنیم با مرگ روبه رو خواهیم شد.»

حیدری افزود:» با حضور احمدی نماینده دادستانی شکنجه شدیم و او ما را به اعدام تهدید کرد سپس شعبه 4 دادگاه انقلاب به ریاست مرتضی کیاستی ما را به اعدام محکوم کرد.»

تبعیض و گسترش فقر

او به نمایندگی از دوستانش گفت:» ما ساکن یک محله بسیار فقیری هستیم که دهها هزار نفردر آن زندگی می کنند. در حالی که بزرگترین شرکت صنایع فولاد ایران در مقابل ما قرار دارد اغلب کارگران آن از خارج از اهواز استخدام می شوند. با این وجود محله ما از بالاترین سطح فقر ، بیکاری ، گسترش مواد مخدر و پایین ترین سطح رفاه مدنی ، اجتماعی و بهداشتی رنج می برد.»

وی گفت:» نصیب ما از چاه های نفت و گاز چیزی جز دود نیست. رژیم همچنین مسیر آب رودخانه های منطقه را به سمت مناطق فارس نشین منحرف کرد و به این ترتیب کشاورزی منطقه نابود شد. شرکت های استعماری نیشکر نیز بقیه زمین ها و آب ها را تصاحب کردند.»

گفتنی است خبر اعدام این چهار فعال در 18 ژوئن سال گذشته به خانواده های آنها در اهواز ابلاغ شد ولی هیچ گاه جسد این جوانان به خانواده تحویل داده نشد

آن زمان اتحادیه اروپا ، بریتانیا ، آلمان و همچنین سازمان های حقوق بشری مختلف از جمله سازمان عفو جهانی و دیده بان حقوق بشر اجرای این حکم را محکوم کرده بودند.

تصاویر مربوط به این درخواست مقتولین از احمد شهید

كشف قبر دسته جمعي  چهار جوان عرب اهل ملاشيه 

اکنون پس از گذشت ماهها ؛ بنا بر گزارشهای رسیده به » کمپین صلح فعالان در تبعید » و به نقل از منابع محلي ، يكي از ساكنان باغملك كه بختياري الاصل است شاهد عيني دفن پيكر چهار نفر عرب اهل ملاشيه اهواز در خرداد ١٣٩١ بود ؛ اخیرا اطلاعاتی از نحوه دفن این شهیدان اهوازی ارائه داده است

به گفته اين شخص مأمورين امنيتي بعد از حفر يك قبر بزرگ پيكر چهار نفر را در آن گذاشته و با سيمان پوشانيدند.شاهد مزبور اضافه نمود كه اين قبر در “قلعه تل ” نزديك شهر باغ ملك مي باشد وسه مأمور براي سه روز آن قبر را زير نظر قرار داده و در منطقه باقي ماندند.

پیشتر خانواده اين چهار نفر با اينكه مراسم عزاداري را گرفتند اما از مكان دفن فرزندان خود هيچ اطلاعي ندارند. عوامل اطلاعاتي رژيم همواره از تحويل پيكر اين چهار شخص خوداري کرده و اخبار ضد ونقيضي را مبني بر زنده بودن دو نفر از آنها به خانواده ها بطور غير مستقيم مي رسانيدند و به این شیوه موجب آزار و شکنجه خانواده ها می شدند

حال و پس از چند ماه محل دفنشان آن هم توسط يك شاهد محلی كشف گرديده است ! نزدیکان این خانواده می گویند : اين هم جنايتي بر جنايتهای دیگر رژیم است ؛ اعدام اين چهار جوان در پرونده سياه رژيم حاكم اضافه شد.قطعاً اين اولين وآخرين جنايتهاي رژيم نبوده بلكه از سال ١٩٧٩ تا كنون بارها مرتكب قتل وشكنجه منجر به مرگ شده وبا وحشیانه ترين روش جنازه ها را مثله وقبرها مجهول المكان كرده است.