فعالان در تبعید: ايران از سال ١۹۷۶، به «میثاق بين المللى حقوق اقتصادی – اجتماعی و فرهنگی» ملحق شده است و به موجب مصوبه سال ۱۹۷۷ این شورا در خصوص رفتار با مجرمان، متعهد است به «حداقل مقررات معیار برای رفتار با زندانیان«؛ که بند ۶٢ آن تاکید دارد به:
«خدمات پزشکی زندانها باید در صدد تشخیص و درمان هر بیماری یا نقص جسمی یا روانی باشند که ممکن است مانع از بازپروری زندانی شوند. کلیه خدمات ضروری دارویی، جراحی و مربوط به روانپزشکی باید برای انجام این هدف فراهم شود.»
با این وصف، «بیماری زندانیان و بیتفاوتی مقامات قضایی» در جمهوری اسلامی ایران، یکی از نگرانیهای مهم خانوادههای زندانیان و فعالان حقوق بشر شمرده میشود. شیوه رایج برخورد مقامات قضایی با «بیماری زندانیان» در زندان های ایران، بر خلاف قوانین داخلی و بین المللی، و معمولا ابزاری است برای فشار و شکنجه زندانیان توسط زندانبان.