گزارش سالانه حقوق بشر در خصوص ایران

گزارش سالانه حقوق بشر وزارت امور خارجه ایالات متحده درباره وضعیت حقوق بشر در حدود ۲۰۰ کشور و منطقه در سراسر دنیا منتشر شد. در خلاصه بخش ایران آمده است؛

عمده ترین مسائل حقوق بشر در ایران شامل آمار بالای اعدام ها، از جمله مجرمان نوجوان، برای جرم هایی است که با استانداردهای جهانی برای تعریف «شدیدترین جنایات» مطابقت ندارند، و بدون محاکمه های عادلانه صورت می گیرند؛ ناپدید شدن ها بدست ماموران حکومت؛ شرایط سخت و تهدید کننده زندگی در زندان ها؛ بازداشت و حبس خودسرانه؛ صدها زندانی سیاسی؛ دخالت غیرقانونی در حریم خصوصی؛ محدودیت های شدید بر آزادی بیان، از جمله جرم انگاری توهین و افترا و سرکوب عملا هر نوع بیانی که منتقد رژیم یا مقاماتش به نظر برسد؛ محدودیت های شدید بر مطبوعات، از جمله زندانی کردن خبرنگاران و [محدودیت بر] اینترنت که حکومت در آن اخلال ایجاد کرد و آن را سانسور کرد، و همچنین [محدودیت بر] آزادی فرهنگی و آکادمیک؛ محدودیت شدید بر حقوق آزادی تجمعات و انجمن ها برای متوقف کردن هرگونه فعالیتی که «ضد رژیم» به نظر برسد، از جمله سرکوب اعتراضات سراسری که در ۲۸ دسامبر آغاز شد؛ محدودیت های فاحش بر آزادی ادیان؛ اخراج پناهجویان؛ انتخاباتی که رژیم از قبل نامزدها را انتخاب کرده و با استانداردهای بین المللی مطابقت نداشت و مشارکت سیاسی را بشدت محدود کرد؛ فساد حکومتی گسترده در تمام دستگاهها و همه سطوح حکومت؛ قاچاق انسان؛ و محدودیت های حکومتی بر حقوق زنان و اقلیت ها. وضعیت و یا رفتار دگرباشان همچنان جرم انگاشته شد و در معرض مجازات مرگ قرار گرفت و افراد دگرباش با بازداشت، آزار و اذیت رسمی، و ارعاب، همچنین رفتارهای تحقیرآمیز توسط ماموران امنیتی روبرو شدند. محدودیت های شدیدی بر اتحادیه های صنفی وجود داشت.
حکومت اقدامات محدودی برای تحقیق، تعقیب، مجازات و در غیر آن صورت، مسئول نگاه داشتن مقاماتی که این تخلفات را مرتکب شدند، انجام داد. بسیاری از از این تخلفات بعنوان سیاست حکومت صورت گرفته بودند. مصونیت قضایی همچنان بصورت گسترده در همه سطوح حکومت و نیروهای امنیتی وجود داشت.
ایران از طریق حمایت نظامی اش از رییس جمهور سوریه، بشار اسد، و نیروهای حزب الله در سوریه، و همچنین از طریق کمک هایش به برخی گروه های شبه نظامی شیعه در عراق بطور عمده در نقض حقوق بشر مشارکت داشت.